Muzeum sztuki było dawniej opuszczoną fabryką, sąsiadującą z Parkiem Kreatywnym Fabryka Czerwonej Cegły, która z biegiem lat utraciła swój pierwotny wygląd.Cofamy się do 2018 roku, kiedy zbudowano tu Pillar-Art Museum jako dużą zabawkę dla Koho Lee, którą miał podarować swojemu synowi Da zhu, którą niegdyś faworyzowało wielu młodych ludzi, jednak 228 dnia po otwarciu dla publiczności, Muzeum Sztuki Pillar stanęło w obliczu rozbiórki ze względów urbanistycznych i wydawało się, że wszystko nagle się skończyło.

Piękno nie zniknie, będzie istnieć w innej formie lub powrócić w innym stanie.

Kolejne Muzeum Sztuki znajduje się w wiosce Gan Tong w Panyu w Kantonie i dąży do tego, aby stać się najbardziej dynamicznym prywatnym muzeum sztuki w Kantonie, umożliwiając publiczności wejście do muzeum i doświadczenie życia artystycznego w wciągający i wielowymiarowy sposób, tworząc symbioza kulturalna miasta i wsi.

Muzeum Sztuk Pięknych składa się z czterech monolitycznych budynków ułożonych na planie zwrotnym, których wnętrze tworzy plener artystyczny. Główne pawilony to nr 1 i nr 2, oba mają 12 metrów wysokości i 3 i 2 piętra sal wystawienniczych, a także centrum wymiany dzieł sztuki, taras na dachu, restauracja i kawiarnia itp. Są one otwarte dla publiczności na stałe. Łącząc architekturę ze światłem, światło przemija z czasem i oddycha, lekko przenikając cały budynek.Dzięki koncepcji projektowej polegającej na malowaniu światłem, skupiającej się na ukazaniu zarysu budynku, światło przedstawia ścianę rozciągającą się w górę i rozciągającą się na boki, gdy światło przenika do budynku, prezentując atmosferę sceny filmowej, łącząc cienie klasyczne i science fiction.

Jak zauważa Constantin Brancusi: „Sztuka musi przybyć niezapowiedziana, jakby w nagłym szoku życia i oddechu”.

Pierwszą rzeczą, którą widzisz po wejściu do sali wystawowej, jest światło, a następnie przestrzeń jest stopniowo podświetlana przez światło.Wejście w światło i poczucie przestrzeni, światło i przestrzeń razem budują kontekst, tak jak przebywanie w innej przestrzeni.Naprzemienność ruchu i statyki, subtelna zmiana bloków kolorów, pozwala widzowi umieścić swoje zmysły w środku zmiany, gdzie zmiana jest jedynym wiecznym tematem, a każda sekunda obrazu przypomina o zachodzącej zmianie .

Pawilon wyznacza odpowiednio oświetlenie regularne i oświetlenie iluminacyjne, osadzając oświetlenie jako dzieło wewnątrz muzeum, sposób i przestrzeń światła, gdy bohater otwiera połączenie między teraźniejszością a przyszłością, rzeczywistością i technologią, otwiera nowy wymiar obserwacji perspektywy na przeszłość , teraźniejszości i przyszłości, i odczuwa statyczną całość budynku przekształconą w wielowymiarową dynamiczną scenę wizualną.

Kiedy światło wpada do wnętrza z powierzchni budynku, pieszcząc każdy centymetr faktury, stopniowo prezentowane są zależności o różnym natężeniu i wyjaśniane są cechy czasu, sprawiając, że statyczny budynek wydaje się podróżować w czasie, a kształty wewnętrzne i zewnętrzne i faktura skóry budynku zostają wzmocnione, tworząc w ten sposób rytm i rytm oraz tworząc czystszy świat światła i cienia.